AMBOSITRA & IFASINA ( 10 - 11 AUG 2019 )

Het is een half uur stappen naar beneden tot bij de taxibrousse-stand aan de hoofdweg.  Ze staan met velen klaar om ons in hun minibus te krijgen. Het is altijd een hele klus om uit te zoeken met welke taxibrousse we weggeraken, deze keer naar Ambositra. Omdat we de komende 5 uren  een beetje comfortabel vervoer willen, kiezen we voor een Mercedes minibus, dit zijn de beste. Als wij vragen naar die auto neemt iemand ons mee naar zijn vriend (vrienden hebben ze overal) en kunnen meteen  mee met een gedeelde taxi.  We reserveerden een kamer in het Mania hotel omdat dit op de route ligt langs de RN7. We geraken er vlotjes en installeren ons. Na bijna 5 maanden rondtrekken is onze rugzak uitpakken routine geworden. In Madagaskar reizen we slechts met één grote rugzak en twee dagrugzakken. We merken dat we net

 

iets te zuinig waren met onze meegenomen kledij want de temperaturen liggen merkelijk lager, en dat voelen we.  Een voordeel is wel dat er geen zweetgeurtjes aan te pas komen. Er komt weinig zon in de lager gelegen stad waardoor het hotel en onze kamer koud en kil aanvoelt. Er is geen verwarming, het personeel loopt constant met hun jassen aan.

Het is marktdag vandaag en dus zeer druk. Alles speelt zich af langs de RN7 waar al het verkeer naar de andere steden voorbij rijdt, waar de pousse-pousse's passeren, waar iedereen zijn waren uitstalt en waar iedereen komt kopen. Wij gaan wandelen naar het hoger gelegen deel van de stad in de buurt van de kathedraal. Daar is het veel gezelliger en we laten ons opwarmen door de zon. Ambositra is vooral gekend voor zijn houtsnij- werk, maar daar merken we weinig van. We

 zien enkel houtsnijwerk in de kleine winkeltjes. Ze verkopen ook mooie dingen uit raffia, sjaals uit wilde zijde, materiaal uit zebuhoorn,...

Vele vrouwen dragen een eigenaardig hoofddeksel, het lijkt alsof ze een omgekeerd broodmandje dragen. Dit is echter een typisch hoofddeksel van de Zafimaniry-stam die in de omgeving van Ambositra wonen. Een bezoek aan een dorp is deels de reden van onze stop in Ambositra. We zijn verplicht om een gids te nemen. Dat wordt Tina, hij werd ons aanbevolen door het hotel. We staan om 6u al klaar maar de chauffeur neemt het vertrekuur minder ernstig en laat een uur op zich wachten. In zijn gammele auto voert hij ons 41 km verder. We doen er 2 uren over want het grootste gedeelte gaat over piste de bergen in. De dorpen van de Zafimaniry-stam

 

liggen tussen de heuvels en rijstvelden. De  eindhalte met de auto is  Antoetra, en tevens de start van onze tocht naar Ifasina. De zon is vandaag totaal niet van de partij, met momenten is er zelfs mist. Weerom een totaal andere streek in het zeer divers Madagaskar. We zitten met hoogteverschillen tussen de 1.400m en 1.700m. We stappen voorbij verschillende memorie-stenen. Tina weet ons heel veel bij te brengen over het lokale leven. Wij ervaren dat de Malagasie het niet gemakkelijk hebben om rond te komen. De omgeving wordt tegenwoordig beschermd want de bomen werden vroeger zonder normen omgehakt, hele gebieden worden platgebrand met alle gevolgen van dien. Er is een tekort aan hout! De hoogteverschillen doen ons met momenten puffen en blazen. Met verbazing en verwondering staan we telkens

 

te kijken als we een Zafimaniry bijna lopend zien voorbij komen, op  blote voeten met zware ballasten op het hoofd. Wij kunnen de zware jerrycans nog niet eens op heffen met onze beide handen. De stam leeft zeer eenvoudig en zoekt extra inkomsten met de verkoop van prachtig houtsnijwerk. De meeste woningen zijn nog in traditionele stijl. Ramen en deuren hebben een houten sculptuur met een bijzondere betekenis. Elke woonst heeft een eigen rijstgraanschuur, gebouwd op palen. De toekomst van de Zafimaniry is verzekerd met zoveel kleine kinderen. Het valt ons op dat de meesten een zorgwekkende hoest hebben. Na ons bezoek bij het dorpshoofd snappen we waarom. Ze stoken in de kleine ruimte met hout waardoor ook wij al na een kwartier tranende ogen en  een prikkelende hoest hebben. Deze mensen beseffen het probleem

wel, maar hebben helaas geen alternatieven. In de kleine woonruimte heeft elke hoek een betekenis. De inwoners wonen zo ver van de bewoonde wereld. Het eerste dorp ligt op 7km en daar is ook al niets. Wij voelen veel respect voor hen, ze leven vredevol samen  met niets. Een woongemeenschap van 300 mensen enkel op elkaar aangewezen. Op de terugtocht opnieuw veel ontmoetingen met  Zafimaniry's. Tina vertelt dat ze naar een volgend dorp stappen dat verderop ligt. In Antoetra staan veel kinderen ons op te wachten voor "un bonbon vaza, un chocolat vaza"! Op de terugweg zien we veel gezinnen bezig met de aarde om te woelen op zoek naar goud, wat een zicht! We zijn moe en voldaan. Deze dagtocht blijft zeker  nog nazinderen. Het raakt ons om te zien hoe de Zafimairy in deze moeilijke omstandigheden moeten leven.